Grzebiąc niedawno w schowkach u rodziców udało mi się znaleźć starą ramę na zdjęcia, która odkąd pamiętam wisiała nad podwójnym wezgłowiem łóżka w pokoju dziadków. Były tam zdjęcia mojej mamy, jej siostry oraz dziadków oczywiście. Lubiłam na nie patrzeć i nie mogłam się nadziwić, że ta młoda pani to babacia a te małe dziewczynki to mama i ciocia:))). Gdy dziadek zmarł trochę przemeblowano pokój, a rama zniknęła. Mocno się zdziwiłam gdy znalazłam ją zakurzona, brudną, schowaną w miejscu gdzie w życiu bym normalnie nie zaglądnęła...Odkryłam tam tez jeszcze fajną deskę, ale o tym niebawem, jak skończę jaż oczyszczać.
Niestety materiał w środku zaplamiony jest mocno w jednym miejscu, na szczęście udało się to ukryć pod zdjęciem. Wydrukowałam kilka naszych fotek, do tego zasuszone listki, koronka i zawisła:
Pewnie domyślacie się, że mam dylemat, czy nie machnąć jej na biało, ale narazie chyba ją tak zostawię..
Pewnie domyślacie się, że mam dylemat, czy nie machnąć jej na biało, ale narazie chyba ją tak zostawię.. 
14 komentarzy:
Pięknie ją Asiu zaaranżowałaś. Przybył jeszcze jeden przedmiot z historią... Lubię takie:)
A skąd takie fajne Z w charakterze podpórki do książek?
Pozdrawiam,
M.
nie maluj jej na biało, bo straci urok pamiątki z dzieciństwa, a poza tym pasuje do żyrandola :)
fajnie że znowu jesteś :)
Jasne, że z duszą, skoro wiąże się z nią taka historia i takie wspomnienia. Piękna aranżacja. Właśnie, Kasia ma rację. Nie maluj. Niech zostanie :)
Mada: "z" z Ikei, były też "a", szkoda ze innych brak no i bardziej toporne byłyby fajniejsze:)
No właśnie ze względów sentymentalnych waham się czy malować, ale chyba już mnie przekonałyście, ze jednak nie warto:)
pozdrawiam
Nie maluj, nie maluj, tak jest pięknie:)
Coś nie mogę tych podpórek znałeźć na stronie IKEA:(
Bardzo fajnie kontrastuje ta ciemna rama z jasnymi ścianami.Myślę,że nie powinnaś jej malować.
Pozdrawiam
Ślicznie wyszła ta aranżancja . Bardzo lubię gdy stare przedmioty znów mają "swój czas " . Myślę że pięknie prezszłość połączyła się z teraźniejszością .
Michał pięknie rośnie (przejrzałam drugiego bloga ) , to już niedługo 1,5 roku , ale to zleciało...... Pozdrawiam cieplutko
świetnie zaaranżowana ramka!
Bardzo fajna aranżacja i historia.
ps. Ja bym nie malowała ramy.
Ramka bardzo ladna i chociaz tez mam sklonnosc do przemalowywania wszystkiego na bialo to jednak ta ramke zostawilabym tak jak jest. A pomysl z zasuszonymi liscmi super.
Kamień spadł mi z serca, że zrezygnowałaś z malowania ramy :)
Oprócz wartości historycznej na korzyść ciemnej oprawy przemawia również to, że zniknęłaby na tle dużej ściany...
Myślę, że to początek kolekcji ram i zdjęć nad kanapą - warto wykorzytać miejsce ;))
Pozdrawiam
Faktycznie prawdziwa rama z duszą!!!
Zdecydowanie przychylam się do decyzji aby jej nie malować
Pięknie ją zaaranżowałaś :o)
A synuś rośnie jak na drożdżach...
Pozdrawiam serdecznie i zapraszam w swoje skromne progi
Piękna rama - a zdradzisz, jaki masz kolor na ścianach? Baaardzo mi się podoba:)
rybk_o kolor na ścianach to capuccino Beckersa-gotowa, nie z mieszalnika. Baardzo dobra farba!!!
Prześlij komentarz